Harry

Cały dzień spędziłam w swoim pokoju. Miejscu, gdzie nikt nie mógł mi przeszkodzić, nawet moje siostry.
-Córciu, otwórz drzwi. Nie możesz tam cały czas siedzieć.- podciągnęłam nosem i podeszłam do drzwi, aby je otworzyć. Kiedy mama weszła do pokoju nawet na nią nie spojrzałam. Poszłam z powrotem do mojego łóżka. Jak tylko się położyłam się moja mama siedziała już obok mnie.
-Skarbie, ja wiem, że złamane serce boli, ale to minie.
-A jeśli nie?- z pudełka wyciągnęłam kolejną chusteczkę i wysmarkałam nos.
-Musisz mi uwierzyć, teraz wstawaj idziemy na dół. Twój tata także się martwi o ciebie.
-Nie potrzebnie.- odpowiadam po chwili ciszy.
-Oczywiście, że potrzebnie.- uśmiechnęła się do mnie, jednak ja tego nie odwzajemniłam.
Zeszłam na dół owinięta kocem. Tata próbował mnie rozśmieszyć. Jego każda próba kończyła się
porażką. Jeszcze mocniej owinęłam się kocem, tata podszedł do mnie i mocno mnie przytulił.
-Wszystko będzie dobrze skarbie.

Spojrzałam w stronę drzwi, a tam stała Kim, a za nią Harry. 

-Kim, dlaczego go wpuściłaś?- zapytała wściekła mama.

-Bardzo prosił, więc go wpuściłam.- dziewczyna przewróciła oczami i poszła do swojego pokoju. 

-Kendall, proszę daj mi wszystko wytłumaczyć. Nie wiem, dlaczego powiedziałem do Taylor, że ją kocham.Nie chciałem tego, zrobiłem to przez pomyłkę.

-Wiesz co Harry? Zrobiłam wiele rzeczy w swoim życiu, dobrych i złych, ale nigdy nikomu nie powiedziałam "przez pomyłkę", że go kocham. To bardzo zraniło moje serce.- ostatnie zdanie dosłownie wyszeptałam. 

-Ale...-zaczął Harry, ale mój tata mu przerwał.

-Wydaje mi się, że powinieneś już sobie pójść.- ojciec wskazał na drogę do drzwi. Harry nic więcej nie powiedział tylko wyszedł...

~*~

Cześć wszystkim! Z tej strony Klaudia, mam nadzieje, że wam się podoba. 
To jest prolog mojego opowiadania. Jeżeli wam się podoba to bardzo się cieszę.
Nie będę podawała linku do tego opowiadania bo wiecie...nie chce robić sobie reklamy.
Chyba że ktoś mnie o niego poprosi. x C;
Do następnego? xoxo